Boşa akan musluk..
Bir aydır hayatımız..
Boşa akan musluk gibi.
Akıp gidiyor, kontrolsüzce.
Yine de bardağın dolu tarafından bakmak gerekirse..
Sağ ve sağlıklıyız ya, hamdolsun, şükürler olsun.
*****
Fakat, suyu boşa tüketen musluk,
Nasıl ki barajlarımızı boşaltıyorsa..
Boşa geçen günler de çetelemize işleniyor.
Değil günleri, artık haftaları karıştırır olduk.
Gezmeyi eğlenmeyi, coşmayı bırakın..
İnsan yüzüne hasret kaldık.
*****
Evlerde paylaşıldı odalar.
Herkese bir oda, eğer yeteri kadar varsa.
Yoksa o da ayrı bir dert.
Fakat, belirsizlik, bilinmezlik, yetmezlik..
Ölçüsüzce, ayarsızca, seviyesizce.
Adeta insanın beynini tarumar ediyor.
*****
Dün, sanalda toplandık.
Burak (Büyükpınar) ev sahibiydi, 50 misafiri vardı.
Hasretle bağlandık, can kulağı ile dinledik.
Yeni bir cümle hatta kelime duymak için.
Bir saat 18 dakika nefessiz kaldık.
Niyetleri aşikardı; yarışı yapmak..
Starta var olan dört aylık süreç te umut verdi.
Tünelin ucunda ışık vardı.
*****
Umutlandım, yalan olmasın.
Haberi ajansta paylaştıktan sonra,
Belki yarım saat geçmemişti..
Ansızın sokaklar hareketlendi!
İnsanlar hem pür telaştı, hem de öbekleniyordu.
Köşe marketin önü kuyruk oldu, sürekli artarak.
Ansızın gelen sokağa çıkma yasağından panikledik.
Eve ekmek, sudan çok, sanırım,
Sigara ve alkole stoksuz yakalananlar kuyruktaydı.
Yer yer kavga boyutuna ulaşan itiş kakışları,
Gece boyunca ekranlarda izledik.
*****
Nasıl bir ülke, nasıl bir dünyada yaşıyorduk?
Bir saat önce umut aşılanmıştı damarlarıma,
Karamsarlıklar çöktü yine, hem de en derinden.
Uyku zor sardı bedenimi.
Bardağın dolu tarafını içmeyi tercih ettim, yine.
F1 seyircisiz de olsa starta hazırlanıyordu.
Dört ay sonra da olsa Trans Anatolia olasılığı vardı.
En önemlisi, ailem, canlarım, sevdiklerim, ülkem, insanlık..
Nefes alıyordu ve bir şekilde yaşam sürüyordu.
Ama dün hayatımdan, bardak değil, sürahi aktı.
11 Nisan 2020 : 13.45
