Asıl mesele…
2003 yazıydı yanılmıyorsam…
Manchester, İngiltere’deyim…
Akşam yemeği için bir oteldeyiz.
Yuvarlak masada antre yiyoruz…
Ertesi akşam da Türkiye/İngiltere…
Uluslar arası futbol maçı var.
Orada misafir konumundayız ya…
Maçtan söz etmeyip…
İtibarımızı ertesi akşama saklıyorum.
Aklımca…
Solumda oturan İngiliz bir yudum içip…
Maçtan bahsetmeye başlamaz mı?..
Pozisyon almaya çalışırken…
Sağımda oturan İngiliz lâfı koymaz mı?
”Türk Milli Takımı sizi sahada mahvedecek” diye???
Arada kalmış, şok olmuş..
Durumu kavramaya çalışırken…
Sağımdaki son noktayı koydu;
”İngiltere 3-0 yenilecek” dedi.
Baktım iki İngiliz bizim için kavga edecek, hemen araya girip.
“Neyse canım, iyi oynayan kazansın” falan deyip durumu idare ettim.
Gece boyunca da ikisinin arasına girip durumu yumuşattım…
Bir tatsızlık olsun istemedim.
Masadan el sıkışarak ayrıldık ama şaşkındım?
Bir İngiliz, öbür İngiliz’e bizi övmüş, bizi savunmuştu?
Ertesi sabah biraz araştırınca gerçeği anladım.
Solumdaki, işveren idi… Sağımdaki ise… Sıkı durun…
1995 British Open Rally Şampiyonu David Gillanders..
Fakat Şampiyon İrlandalı idi. (Bir el parmağı kopuk)
Bu yüzden de her yerde İngiliz’leri eziyordu.
Ben yöneticiye dönüp, kızgınlığını ölçtüm adama…
İngiliz gayet sakin… ”Normal, hepsi böyle…” dedi.
Kızacak bir husus yoktu, O’nun için…
Şaşkınlığım iyice artmıştı… Fakat taktir ettim bu medeniliği.
Sonra, Şampiyon’la kuzey ormanlarını tam gaz şiir gibi geçtim.
Cangılda korkacağımı umuyordum. Adam 160/170 km/s. hızla gidiyordu…
Fakat, öyle olamadı… Hatta intercom’dan sohbet bile ettik…
Nerede ne yapılacağını iyi biliyordu, hırçın İrlanda’lı.
Özel etap sonrası kahve içerken, ralli hastası bir köy çocuğu olduğunu öğrendim.
Saygım daha da arttı bu sporcuya, ertesi gün de vedalaştık.
O günden sonra, Büyük Britanya topraklarından çıkan sporcuları takibe aldım.
Önce, Ercan, Mark Higgins’i getirdi. Çok beğendim. 95 Günaydın’ı kazanmıştı.
Günümüzde, Craig Breen ve Kris Meeke’i izliyorum…
Her ikisi de İrlanda’lı ve çok da hırslılar. Üstelik kariyerlerinin zirvesindeler.
Geçmiş dönüyorum. Adamım, Jean Ragnotti’ye bakıyorum…
Hâlâ Fransa’da kahraman görülen bir ralli pilotu Ragnotti.
Tanışıp, tur attığım için de çok severim, kendisini ve pilotajını.
Bu saydığım pilotların ortak özelliği ‘köy çocuğu’ olmaları.
Sınıfsal farklılıklar gözetilmeksizin bu sporcuları çıkardı bu ülkeler.
Sonsuz taktir ediyorum onları…
Konuyu bu günkü aklımla tahlil ediyorum da…
Batının başarısı işte bu noktada saklı.
Spor tabana yayılmış durumda.
Köyde yaşadığım için iyi biliyorum.
Bizim buradaki gençler bırakın motor sporlarını…
Ralli’yi hiç hayatında duymuş değil.
Mevhum hakkında da fikri yok.
Maalesef…
