Eskişehir marşı…
Çocukluğumda öğrenmiştim.
Askerde’de işe yaradı…
Hâlâ da bu marşın müptelasıyım.
Aslında bir kahramanlık türküsü.
Vurgulayıcı temposuyla marş olmakta hiç zorlanmamış…
Eskişehir Marşı…
İkinci Şampiyona rallimiz orada olacak.
Yorumları, analizleri okuyorum…
Maşallah marş gibi mübarek!..
Herkes bir birini gaza getirip..
Rakibini başa koşması için motive ediyor…
Uçması umuduyla.
Bu yarışın puanı çok önemli.
Ya Ford’a teslim olacaklar…
Diğer yarışlara beyaz bayrakla çıkacaklar.
Ya da yıl boyu Eskişehir Marşı söyleyecekler.
Yalnız…
Bu marşımızda dikkat edilecek bir husus var…
Eskişehir’le başlayan marş, İzmir’le, İzmir’in Çarşısıyla..
Gelibolu’yla, Tınaztepe’yle, Kocatepe’yle sürüyor.
Tek düze gitmiyor. İçinde çeşitli yaftalar var.
Özetle, Eskişehir’e dikkat etmek lâzım!..
İçinde çok şey barındırıyor.
Tıpkı, Eskişehir-Galatasaray Kupa Final maçı gibi.
Jest olsun diye Mancini’ye bir Es-Es forması hediye edildi. Üstü Eti’li…
Adam gülümseyerek aldı, teşekkür etti.
Konya’da maç başlayınca Eti’li Es-Es bastırdı, saldırdı.
Sneijder klâsını konuşturunca GS maçı da kupayı da aldı.
Es-Es’ler, sponsor Eti üzgündü. Görünen gerçek buydu, değil mi?
Ama ben aynı fikirde değilim dostlar…
Koyu GS’lı olan big boss Firuzan Kanatlı, finalin en çok tadını çıkarandı şüphesiz.
Hem GS kupayı aldı, hem de Es-Es sponsorunu fazlası ile memnun etti.
Çünkü hep Hitit Güneşli Eti ön plandaydı. Daha ne olsun?
Bunları yazmamın sebebi…
?Hiç bir şey uzaktan göründüğü gibi değildir? demek istememdir.
Bekleyip göreceğiz…
El mi yaman. Bey mi yaman?
Bu arada Avitaş Motorsport’u girişimci ruhundan dolayı kutluyorum.
Ama Aydın Höşgör’ü kutlayamıyorum.
Daha Metin Çeker röportajını kaleme almadığı için.
Ciao. (Uzaklardan)
