Kendimizi kandırmayalım…
Editör çok güzel yakalamış.
Hemen dikkatimi çekti.
Sırbistan Rallisi ile farkımızı.
Yâni Boğaziçi’ni…
Çantada keklik bir yarış, başa güreşen için…
Ama gelen yok, kayıt yok.
Kendimizle baş başayız.
Duyan yok…
Olimpiyat işi gibi…
Yönetenler tepeden tırnağa çok istediler bu işi…
Ama olmadı.
Şimdi benzeri durum Boğaziçi Rallisi için geçerli.
Gelen, giden yok gibi.
Kaskı önümüze koyup düşünmek lazım nedenlerini…
Ki bir daha nüksetmesin.
En basiti…
Ata sporumuz ne? Güreş.
Başarı oranımız ne? Düşük.
Olimpiyat istiyoruz değil mi?
Olimpik sporcumuz var mı? Yok gibi.
Ralli gelişsin istiyoruz değil mi?
Seyircimiz var mı peki? O da yok…
Dünya değerlerinden maalesef ve maalesef ki uzağız.
Spor, sanat, buluş ne yazık ki zayıf yanımız.
Ama, çook iyi tüccar mıyız? Evet.
Turizmden para kazanmasını beceriyor muyuz? Evet.
Hizmet sektörümüz çalışıyor mu? Tam gaz evet.
Tüm bu bilgiler doğrultusunda anlıyoruz ki, cep doldurarak bu işlerde başarı gelmiyor.
Dünya standartlarında bir nüfus şart olmuş.
Bunun için ne yapıyoruz? Devlet imkânları dışında, hiç bir şey…
Biraz kabiliyeti olan da doping yapıyor.
Bu şartlar bize dünya başarısı getirir mi? Hayır.
Her şey para mı? Hayır.
Parasız bir şey oluyor mu? Ona da, hayır.
Demek ki paranın yanında spor, sanat, buluş şart.
Kendimiz bu yönde tadil etmeliyiz…
Yazımı, Fenerbahçe’li olsam da, Slaven Bilic’in başarısını alkışlayarak bitirmek istiyorum.
Simge olarak da, Tihana Nemcic’i size öneriyorum. (Resimdeki hanım sporcu)
Nemcic, Sırbistan’da teknik direktör… Zengin de değil.
Sportmen, başarılı, mutlu bir kadın. Mesleğinden dolayı da kaos yaşamıyor…
Belki de Sırpların ralli başarısı bu alt yapıda saklı…
Ne dersiniz?
