Tırmana tırmana ilerlemek…
Son tırmanma yarışı haberini okudum da…
Toplam 19 starttan en az beşinin kalmasına şaşırdım?
Kısa sprint bir yarışta bu kadar mekanik arıza?..
Bana pek de normal gelmedi.
Bundan yıllar öncesi aklıma geldi…
Tüm sezon şampiyona kovaladığımız Gr.A’ları hatırladım.
Takımın pistte kullandığı 430 HP’nin kaydı ayrı…
Ralli ve tırmanmalara kullanılan 380-400 HP’nin ayrı…
Yâni, parça/ kilometre kayıtları ayrı ayrı tutulurdu.
Üstelik, hayati parçaların çoğu, kullanılmış gelirdi.
Bir dünya şampiyonası rallisi görmüş parçalardı.
Hiç unutmam.
Elimizdeki en temiz şanzımanı Türkiye Rallisi’ne saklamıştık.
Yarış zamanı gelince taktık.
Zaten en büyük puan da bu yarıştaydı.
Aklımıza gelmeyen oldu ve şanzımandan kaldık.
Hemen ertesi hafta JollyClup’tan yenisi geldi.
Takıma çıplak maliyeti 85 bin dolardı.
Karışmasın diye üstüne Biasion yazmışlardı…
Yanlış hatırlamıyorsam.
İsime sevinmiş, ama sürüş stilini hatırlayınca da üzülmüştük.
Neyse ki o şanzıman sorunsuz hizmet etti.
(Toplam 600 özel etap kilometresi)
Şampiyon olmak için hep ciddi çalışırdık.
Yıllar sonra, bir yarış garajını ziyarete gitmiştim, vaktiyle.
Ertesi hafta da yarış vardı. Tüm kış araçlar yatmıştı.
Mekanikleri tanıdığım için yaklaşıp sordum.
“Niye faaliyet yok” diye…
“Abi yıkayıp, yükleyip, orada bakacağız”, dedi.
Şaşırmıştım?… Nasıl olacak diye?
Yarışı izleyince anladım…
Kalan kaldı, giden gitti… Sağlar bizimdir!
Sistem bu olunca da başarı gelmiyor, hâliyle.
Yarış pahalı bir spor, parçaları da öyle…
Ya fedakârlık edeceksin.
Ya da yarışta üzüleceksin.
Bu işin ortası, ekonomisi yok.
Son olarak espirimi de patlatayım!
İzmir’de tırmanmayı seyreden bir seyirci sormuş;
‘’Kupaları niye Bursa topladı’’ diye…
Yetkili cevaplamış;
“Eee… Onlar Uludağ’dan geliyor”
Bursa’lı sporcuları kutlarım.
Eskiden rallinin kalesi Bursa’ydı.
Kale’yi geri alıyorlar.
İyi de yapıyorlar.
