Ege’nin Efe’si…
Ege’nin Efe’si meşhurdur…
Adı üstünde, efelenir durur…
Oynar, zıplar, posta koyar…
Efe bu… Normaldir.
İzmir’deki startta efe boldu.
Şimdi Fiesta zamanı diyen…
Yavru Aslan’ı kapıp gelmişti.
Sıra sıra, dizi dizi…
Gönlümüz açılıverdi…
Kafalarda ise soru işareti?..
Bu kadar aslanla kafese girmek ha?
Murat için çılgınlık olacaktı.
Orhan içinse de stres…
Uzatmaya gerek yok.
Son Şampiyon, titrinin tesadüfi olmadığını…
Kanının son damlasına dek çarpışarak…
İspatladı.
Kolay değil. 1.1 saniye ile enseye binen Yağız…
Zor ve çetin rakip demektir…
Bertaraf etti.
Her iki sporcumuzu da kutlarım.
Gelelim 3. ve 4?ncüye…
Burak, şahsen, bizzat centilmenlik edip…
Uyuyan devi uyandırdı ve sonuna kadar da…
Üçüncülük mücadelesi verdi.
Şansı da dönünce podyum yaptı.
Onu ve yıllardır yarışmayan Ahmet’i de kutlarım.
Gittikçe hızlanan Ağaoğlu’nu geçmek kolay değildi.
İki çekere talip olan Taner’in yakasını…
Talihsizlikler bu sene de bırakmadı…
Sevimli Müdür’ümüz Özcan Keklik’in…
Meslekteki ilk günlerini hatırlıyorum da…
Nereden, nerelere geldi.
Acaba diyorum…
Öp-el’ini, al Opel’ini, mi yapsak!..
İzmir’i taze bir yarış otosuna mı kavuştursak?..
Tabii, bu bir temenni… Kimsenin işin karışmam…
Zaten haddim de değil. Aştıysam haddi, affola.
Hayata Aegean Rally olarak başlayan…
Yaşamını Ege Rallisi olarak sürdüren…
Bu güzel rallimiz mutlu sonla bitti.
Emeği geçen herkesi kutlar.
Darısı diğerlerinin başına.
Derim…
